Vrijwilligers in beeld!
De Bosuil bestaat 20 jaar en als er iets is wat het kloppende hart is van ons poppodium dan zijn het onze vrijwilligers.
We hebben een dikke honderd vrijwilligers. Ze zijn allemaal zo klantvriendelijk, attent, gericht op persoonlijke aandacht en flexibel dat zowel artiesten als publiek met een glimlach naar huis gaan.
Dit is dus een mooi moment om een paar vrijwilligers uit te lichten met mini interview en een mooie foto, de foto's zijn gemaakt door Johan Horst, (concert)fotograaf, tevens ook op vrijwillige basis bij De Bosuil. Zonder deze waardevolle club vrijwilligers geen concerten en dus jij als bezoeker geen tof concertbezoek.
Corry Beeren
Wie ben je, en wat doe je in het dagelijks leven?
Ik ben Corry Beeren, 70 jaar oud. In het dagelijks leven ben ik huisvrouw en trotse oma van 5 kleinkinderen. Naast het werken bij De Bosuil kook ik graag. Verder hou ik van een avondje kaarten en ga ik graag een weekend naar de Efteling met mijn kleinkinderen. Ik ben graag onder de mensen. Ik hou van muziek. Mijn man is muzikant en is drummer bij een band.
Waarom ben je vrijwilliger bij De Bosuil, wat doe je precies als vrijwilliger in ons team en wat vind je van het vrijwilligerswerk?
Ik werk momenteel als vrijwilliger bij de muntenverkoop of bij de dagkassa. Via Peter Verkennis ben ik in 1998 begonnen bij de oude Bosuil als beheerder.
Dit heb ik tot op de dag van vandaag met alle liefde en plezier gedaan. Van het verzorgen van de catering voor de bands tot het inplannen van de vrijwilligers, alle voorkomende werkzaamheden heb ik wel een beetje gedaan. Een geweldige tijd! Toen het met mijn gezondheid wat minder ging ben ik hiermee gestopt, maar gelukkig werk ik nog steeds bij De Bosuil.
Wat is jouw mooiste/leukste/grappigste moment ooit bij De Bosuil?
Een van de mooiste momenten was toch wel, toen de beroemde band Megadeth 3 dagen in het geheim kwam repeteren bij de Bosuil. Wat een organisatie kwam hier bij kijken zeg! Toen ik de rider in handen kreeg en deze door aan het bladeren was wist ik niet wat ik zag. Een man aan de bar zag aan mijn gezicht dat ik schrok. “Nou” riep ik. “Ze hebben nogal wat wensen”. Ik pakte een pen en begon te strepen. “Dit krijgen ze niet, en dat krijgen ze niet en als het ze niet aanstaat gaan ze maar naar hotel Simar”.
Een dag later stond er groot stuk in Dagblad De Limburger: Corry Beeren van De Bosuil vindt het bezoek van de band Megadeth allemaal wat overdreven, met daaronder een interview wat de man aan de bar had afgenomen. Deze bleek een journalist te zijn! Wist ik veel, haha. Ook toen het drumstel met de nieuwste technologie door de lucht op het podium werd neergezet en een man allerlei drumvellen begon te testen en vervolgens kapot te maken. Ik zag dit gebeuren en rende op de man af. Ik riep “Hallo, dit is zonde, mijn man is drummer en kan deze drumvellen goed gebruiken”. Een paar uur later kreeg ik een drumvel aangeboden met daarop de handtekeningen van alle bandleden!
Maar het allermooiste vind ik toch wel dat ik elke keer kan gaan werken en dat het altijd zo gezellig is onder de vrijwilligers. De samenwerking onder elkaar is top, het is echt een leuke groep! Ik hoop dit nog lang te kunnen doen.
John Sniekers
Wie ben je, en wat doe je in het dagelijks leven?
Ik ben John Sniekers, 45 jaar oud en ben werkzaam bij een ingenieursbureau dat gespecialiseerd is in het ontwerpen, berekenen en detailleren van beton-, staal- en houtconstructies en overige statische en/of dynamisch belaste onderdelen van een bouwwerk. Naast mijn bijdrage die ik lever als vrijwilliger in De Bosuil ben ik ook veel te vinden als stagemanager op verschillende festivals door Nederland. De tijd die ik dan nog over heb besteed ik aan mijn andere passie, naast muziek, met het rijden/racen van afstand bestuurbare auto’s bij M.A.C.H.-One in Helmond.
Waarom ben je vrijwilliger bij De Bosuil, wat doe je precies als vrijwilliger in ons team en wat vind je van het vrijwilligerswerk?
Ik ben ongeveer een kleine 19 jaar geleden begonnen als vrijwilliger bij De Bosuil, door aanraden van een goede vriendin. Muziek was toen al een grote passie van mij en doordat ik mijn handbal carrière abrupt moest beëindigen wegens een zware schouder blessure, sloot dit perfect aan om mijn vrije tijd op te vullen. Ik ben begonnen als sfeerbeheer en heb dit een aantal jaar met veel plezier gedaan. Nadat er een positie vrijkwam om als bandcoördinator aan de slag te gaan, heb ik deze kans met beide handen aangegrepen. Als band coördinator ben jij het aanspreekpunt van de band/artiest tijdens de dag. Je werkt nauw samen met de tour manager om er voor te zorgen dat de band tijdens de showdag zich kan concentreren op hun show die avond. Je zorgt ervoor dat de kleedkamers zijn voorzien van de wensen die ze hebben qua drank en lekkernijen. Je zorgt er tevens voor dat het tijdschema qua load in/out , opbouwen, soundcheck, eten en show in goede banen wordt geleid. Het mooie van dit werk is de dankbaarheid die je krijgt van een band als een dag soepel en vlotjes verloopt. Het mooie van het vrijwilliger zijn in De Bosuil is het samen met alle andere vrijwilligers de band en vooral de bezoekers een mooie show te geven. Ik denk ook dat dit het sterkste punt is van De Bosuil, we draaien een dag met alleen maar vrijwilligers die passie hebben met muziek en dat zie je! Alles wordt gedaan met een grote glimlach naar de bezoekers toe.
Wat is jouw mooiste/leukste/grappigste moment ooit bij De Bosuil?
Mijn mooiste moment is dat met Sebastian Bach, de ex zanger van legendarische rockband Skid Row. In de jaren 90 speelde deze band veelal in grote stadions en om dan zo een legende te mogen begeleiden die dag was wel voor mij een grote eer. Sebastian staat bekend als niet altijd een man met een goed humeur, maar deze dag had hij gelukkig een goed humeur! Als buitenlandse artiesten naar De Bosuil komen is meestal de eerste vraag waar de dichtstbijzijnde coffeeshop is, zo ook voor Sebastian Bach. Ik reed op dat moment in een oude Volkswagen Golf en samen met mijn kameraad Ruige Rutten gingen we op pad om samen met Sebastian een tour dé Weert te doen. Onderweg nog een foto gemaakt bij de Wilhelmus Hubertusmolen die hij trots op zijn sociale media had gezet. De verbazing in de ogen van Sebastian dat er in Weert een coffeeshop lag naast het toenmalige gemeentehuis zal ik nooit meer vergeten. Maar ook zeker om niet te vergeten zijn de avonden met bands die verbleven in het Fletcher Hotel en nog zin hadden om wat te gaan drinken, en die dan mee te nemen naar mijn stamkroeg de Zig-Zag in Weert.
Bram Bregman
Wie ben je, en wat doe je in het dagelijks leven?
Hallo ik ben Bram Bregman, ik ben 21 jaar en woon in Budel-Schoot. Ik werk bij Beerten Bouwmaterialen & Beerten Bedrijfsruimtes in Budel-Schoot. We specialiseren vooral in vloerverwarming materialen. We maken pakketten klaar met alle draadmatten, randisolatie en reflectiefolie voor de vloerverwarming en laden ze vervolgens op een vrachtwagen. Ook hebben we van alles voor het klussen zoals, houten platen voor binnen en buiten, schroeven, pluggen en gipsplaten. Verder ben ik ook veel op de bouw aan het werk met het bouwen van sociale huurwoningen.
Waarom ben je vrijwilliger bij De Bosuil, wat doe je precies als vrijwilliger in ons team en wat vind je van het vrijwilligerswerk?
Ik ben vrijwilliger geworden bij de Bosuil omdat ik graag wat in het weekend wilde doen. Mijn passie is muziek en via een tip kwam ik bij de Bosuil terecht. Het feit dat de Bosuil een non-profit organisatie is maakt mijn enthousiasme nog groter. Ik doe vaak bardiensten maar heb ook op sfeerbeheer gestaan. Het werk is niet moeilijk en vooral leuk. omdat het vrijwilligers werk is het ook relaxed werken voor mij.
Wat is jouw mooiste/leukste/grappigste moment ooit bij De Bosuil?
Ik heb geen specifiek moment wat ik heel grappig of leuk vond. Elke keer als ik moet werken is het heel gezellig en leuk. De collega's zijn stuk voor stuk geweldig. Ik ben zelf helemaal niet van deze regio maar ik werd heel goed opgenomen in de groep en daar ben ik heel blij mee.
Chantal & Anton Donkers
Wie zijn jullie, en wat doen jullie in het dagelijks leven?
Wij zijn Anton en Chantal. Al 34 jaar samen. We hebben een zoon Niels van 23 jaar oud. Ik, Chantal, werk al heel wat jaartjes fulltime bij het leukste bedrijf van Limburg en omstreken, een online media bureau in Weert. Daarnaast ben ik tijdens de coronaperiode begonnen met basgitaar spelen. Gewoon voor de fun, zonder verdere ambities.
Anton is huisman. Hij kijkt graag sport, vooral wielrennen. Tijdens de Ronde van Vlaanderen mag je hem niet storen. Verder kookt hij ook erg graag en vooral erg lekker! En zijn Limoncello is wereldberoemd binnen onze vriendenkring. Onze gezamenlijke hobby is het ontdekken van nieuwe muziek, en dan vooral alternatieve, indie(rock) en zelfs post-punk bandjes.
We zijn dan ook erg blij met de CLUB.DONDER bij De Bosuil. Elke 3e donderdag van de maand bands die precies in ons straatje passen. Als we niet bij De Bosuil werken gaan we bijna wekelijks naar een concert, ergens in het land of naar een festival, als bezoeker of vrijwilliger.
Waarom ben je vrijwilliger bij De Bosuil, wat doe je precies als vrijwilliger in ons team en wat vind je van het vrijwilligerswerk?
Onze gemeenschappelijke liefde voor muziek en gezelligheid heeft ons als vrijwilliger bij De Bosuil gebracht. We werken beiden als band coördinator maar je vindt ons ook regelmatig achter (en voor) de bar.
We vinden het leuk om bij alle aspecten betrokken te zijn. Bij de artiesten, de bezoekers en natuurlijk de vrijwilligers. We vinden het fantastisch om samen met alle andere vrijwilligers ervoor te zorgen dat iedereen tevreden naar huis gaat.
Wat is jouw mooiste/leukste/grappigste moment ooit bij De Bosuil?
We hebben al hoop leuke momenten meegemaakt bij De Bosuil. Maar wat mij (Chantal) is bijgebleven, is de basgitaarles van Artha Meadors, bassist bij Ryan McGarvey. Ik raakte na afloop van het concert met hem aan de praat en vertelde hem dat ik altijd al eens basgitaar had willen spelen (ik heb namelijk altijd al een zwak gehad voor basgitaristen). Zelf had ik nog nooit een gitaar, laat staan, basgitaar aangeraakt. Artha haalde zijn dure custom-made 5-snarige bass uit de koffer, hing die over mijn schouder en gaf mij ter plekke les. De woorden moonwalk, skull en taco (voor bassisten onder ons misschien bekend) heb ik nog altijd in mijn achterhoofd als ik zelf speel.
Verder zijn de afters altijd erg gezellig. Bezoekers weg, alles gepoetst, broodjes en soep van Corry op de bar en Donna Summer (I feel love) uit de speakers.
En verder… what happens at De Bosuil, stays at De Bosuil.
