Vrijwilligers in beeld!
De Bosuil bestaat 20 jaar en als er iets is wat het kloppende hart is van ons poppodium dan zijn het onze vrijwilligers.
We hebben een dikke honderd vrijwilligers. Ze zijn allemaal zo klantvriendelijk, attent, gericht op persoonlijke aandacht en flexibel dat zowel artiesten als publiek met een glimlach naar huis gaan.
Dit is dus een mooi moment om een paar vrijwilligers uit te lichten met mini interview en een mooie foto, de foto's zijn gemaakt door Johan Horst, (concert)fotograaf, tevens ook op vrijwillige basis bij De Bosuil. Zonder deze waardevolle club vrijwilligers geen concerten en dus jij als bezoeker geen tof concertbezoek.
Bram Bregman
Wie ben je, en wat doe je in het dagelijks leven?
Hallo ik ben Bram Bregman, ik ben 21 jaar en woon in Budel-Schoot. Ik werk bij Beerten Bouwmaterialen & Beerten Bedrijfsruimtes in Budel-Schoot. We specialiseren vooral in vloerverwarming materialen. We maken pakketten klaar met alle draadmatten, randisolatie en reflectiefolie voor de vloerverwarming en laden ze vervolgens op een vrachtwagen. Ook hebben we van alles voor het klussen zoals, houten platen voor binnen en buiten, schroeven, pluggen en gipsplaten. Verder ben ik ook veel op de bouw aan het werk met het bouwen van sociale huurwoningen.
Waarom ben je vrijwilliger bij De Bosuil, wat doe je precies als vrijwilliger in ons team en wat vind je van het vrijwilligerswerk?
Ik ben vrijwilliger geworden bij de Bosuil omdat ik graag wat in het weekend wilde doen. Mijn passie is muziek en via een tip kwam ik bij de Bosuil terecht. Het feit dat de Bosuil een non-profit organisatie is maakt mijn enthousiasme nog groter. Ik doe vaak bardiensten maar heb ook op sfeerbeheer gestaan. Het werk is niet moeilijk en vooral leuk. omdat het vrijwilligers werk is het ook relaxed werken voor mij.
Wat is jouw mooiste/leukste/grappigste moment ooit bij De Bosuil?
Ik heb geen specifiek moment wat ik heel grappig of leuk vond. Elke keer als ik moet werken is het heel gezellig en leuk. De collega's zijn stuk voor stuk geweldig. Ik ben zelf helemaal niet van deze regio maar ik werd heel goed opgenomen in de groep en daar ben ik heel blij mee.
Chantal & Anton Donkers
Wie zijn jullie, en wat doen jullie in het dagelijks leven?
Wij zijn Anton en Chantal. Al 34 jaar samen. We hebben een zoon Niels van 23 jaar oud. Ik, Chantal, werk al heel wat jaartjes fulltime bij het leukste bedrijf van Limburg en omstreken, een online media bureau in Weert. Daarnaast ben ik tijdens de coronaperiode begonnen met basgitaar spelen. Gewoon voor de fun, zonder verdere ambities.
Anton is huisman. Hij kijkt graag sport, vooral wielrennen. Tijdens de Ronde van Vlaanderen mag je hem niet storen. Verder kookt hij ook erg graag en vooral erg lekker! En zijn Limoncello is wereldberoemd binnen onze vriendenkring. Onze gezamenlijke hobby is het ontdekken van nieuwe muziek, en dan vooral alternatieve, indie(rock) en zelfs post-punk bandjes.
We zijn dan ook erg blij met de CLUB.DONDER bij De Bosuil. Elke 3e donderdag van de maand bands die precies in ons straatje passen. Als we niet bij De Bosuil werken gaan we bijna wekelijks naar een concert, ergens in het land of naar een festival, als bezoeker of vrijwilliger.
Waarom ben je vrijwilliger bij De Bosuil, wat doe je precies als vrijwilliger in ons team en wat vind je van het vrijwilligerswerk?
Onze gemeenschappelijke liefde voor muziek en gezelligheid heeft ons als vrijwilliger bij De Bosuil gebracht. We werken beiden als band coördinator maar je vindt ons ook regelmatig achter (en voor) de bar.
We vinden het leuk om bij alle aspecten betrokken te zijn. Bij de artiesten, de bezoekers en natuurlijk de vrijwilligers. We vinden het fantastisch om samen met alle andere vrijwilligers ervoor te zorgen dat iedereen tevreden naar huis gaat.
Wat is jouw mooiste/leukste/grappigste moment ooit bij De Bosuil?
We hebben al hoop leuke momenten meegemaakt bij De Bosuil. Maar wat mij (Chantal) is bijgebleven, is de basgitaarles van Artha Meadors, bassist bij Ryan McGarvey. Ik raakte na afloop van het concert met hem aan de praat en vertelde hem dat ik altijd al eens basgitaar had willen spelen (ik heb namelijk altijd al een zwak gehad voor basgitaristen). Zelf had ik nog nooit een gitaar, laat staan, basgitaar aangeraakt. Artha haalde zijn dure custom-made 5-snarige bass uit de koffer, hing die over mijn schouder en gaf mij ter plekke les. De woorden moonwalk, skull en taco (voor bassisten onder ons misschien bekend) heb ik nog altijd in mijn achterhoofd als ik zelf speel.
Verder zijn de afters altijd erg gezellig. Bezoekers weg, alles gepoetst, broodjes en soep van Corry op de bar en Donna Summer (I feel love) uit de speakers.
En verder… what happens at De Bosuil, stays at De Bosuil.
